Remontowe zmagania c.d.

Dziś kolejny pracowity dzień, upał niemiłosierny, żar się z nieba leje. Panowie na dachu, a ja ogarniam co się da i układam dachówkę, której jest ogrom.

I teraz będzie wątek dachówkowy. O tę moją cudną, klimatyczną i bardzo starą dachówkę Issa i  Owca  Rogata tyle się nawalczyły, w swoich komentarzach. Dzięki Wam Dziewczyny, tyle mądrości nakładłyście mi do głowy... a ja, niestety...  wszystko sp.....łam!!! I teraz mogę tylko wyć do księżyca!

I  gdybym ja to wszystko wcześniej wiedziała, pewnie nie stało by się to, co się stało. Cóż, na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że naprawdę bardzo chciałam położyć tą dachówkę... i kilkakrotnie podejmowałam próby przekonania majstrów co do tego, ale oni byli nieprzejednani, argumentując, że stara wiedżba tego nie wytrzyma i że do tego, aby ją położyć potrzebna byłaby nowa konstrukcja.... po czym długo mnie na ten temat instruowali... a ja z uporem mówiłam, że skoro ta dachówka i ta wieżba wytrzymała sto lat, to dlaczego ma dalej nie wytrzymać!?!
Ale tu znów następował nowy wywód, obalający moją tezę... a potem jeszcze inny, a potem wszyscy trzej zaczynali argumentować... czułam się naprawdę kiepsko, nie mając z nikąd wsparcia,  bo jak zwykle, znów jestem z tym "koksem"sama... więc co się dziwić, że panowie, fachmani mnie zakrzyczeli, bo i cóż taka baba jak ja, a w ogóle baba, może wiedzieć!?!
Tak, oczywiście mogłam ich  posłać do wszystkich diabłów!!! Ale, wierzcie mi, że nigdzie tutaj na tym  terenie,  nie znalazłabym fachowców, którzy zechcieliby oczyścić ręcznie tysiące sztuk starej dachówki, aby  potem położyć ją od nowa.... to musieliby być naprawdę jacyś zapaleńcy, którym na sercu leży zachowanie dawnego klimatu. A takowych ja , mimo usilnych starań, nie znalazłam!
A ci moi, są naprawdę w porządku, no i finansowo ok. Więc posłanie ich do wszystkich diabłów nie byłoby dobrym rozwiązaniem, bo wtedy stanęłabym przed jeszcze większym problemem, znalezienia nowej ekipy.

I w końcu... skapitulowałam!!! I będzie... blacha, która niestety już jest, leży sobie spokojnie na podwórku. A ja, czuję się żle, nawet bardzo, tak jak tylko może czuć się człowiek pokonany!

Więc dziś, mimo upału zabrałam się do pracy, w pocie czoła, żeby nie mysleć, zapomnieć, układałam tę nieszczęsną dachówkę, wzdychając i wzdychając nad nią bez końca!
Ech, chyba zdecydowanie nie powinnam brać się do remontów, brak mi zdecydowania, stanowczości i etc.
Pocieszam się,że obora to już moje ostatnie posunięcie!






A dom tymczasem przybrał taki oto wygląd:

W poniedziałek zabieramy się za tą najgorszą, przewidzianą wcześniej do wyburzenia, a teraz do uratowania część... ano zobaczymy, co będzie, jak zdejmiemy strop, co stanie się z murami, czy wytrzymają, bo jest na nich kilka poważnych pęknięć. 

I na koniec jedna bardzo pocieszająca wiadomość, kilka dobrych dusz do mnie przyjedzie.
Tak więc wsparcie, choć spóżnione, ale będzie, ufff...cóż za ulga!


p.s. Przykro mi, ale nie mogę zmienić ustawienia językowego, nie wiem, próbowałam, ale takiej opcji nie mogę u siebie znależć, albo niekumata jestem, czekam więc aż córka przyjedzie i pomoże.
Miłego weekendu życzę!