... przez drzwi wkracza stagnacja. ,,
Tak mówi przysłowie arabskie. Wszak przysłowia mądrością narodu są. Jak dobrze. I ku mojemu pokrzepieniu.
Chociaż... gdy spoglądam na mój dom, nie mówiąc już o chylącej się ku upadkowi... ale wciąż jeszcze niezwykle pięknej obórce, mam nieodparte wrażenie, że do jakiejkolwiek stagnacji... u mnie daleko... a nawet mogę pokusić się o stwierdzenie, iż do takowej... nigdy nie dojdzie. Ufff... cóż za ulga!!!
Ale i tak wszelkie słowa... w obecnej sytuacji są krzepiące.
... W obecnej sytuacji... !?
No, cóż nie da się ukryć, iż wielkimi krokami zbliża się... kolejne lato i ... wszystko byłoby wspaniale, gdyby nie fakt, iz wraz z nim, nieubłaganie nadchodzi kolejny sezon budowlany dla wszystkich budowlańców i dla tych remontujących.
Mam przyjemność do tych drugich należeć.
A więc wiadomo, co mnie czeka. Kolejne wakacje z taczką i z łopatą.
I tym samym kolejny sposób na ich spędzenie.
I jak dobrze, że od lat kilku... nie muszę nic wymyślać.
I nic wybierać, że może to... czy tamto i może... tu lub... tam?
U mnie wszystko jest jasne. Po prostu kolejne remontowe wakacje i koniec!
Żadnych zastanawiań. Żadnych alternatyw.
Jakże proste i piękne może być życie!
Tak więc,w tym roku będzie u mnie ponownie jak już wspomniałam ... REMONTOWO!
Z tym, że tym razem nieco też inaczej.
Przede wszystkim będzie bez.. zacnych Panów SPECJALISTÓW... nie, nie... żebym jakieś awersje do owych miała... ale od pewnego czasu... jakoś uczulająco owi panowie na mnie działają... i wobec powyższego wykreślam ich z mojego życia, pozostawiając jedynie miejsce dla tych najbardziej koniecznych i niezbędnych.
A poza tym...to będę ja...w roli głównej... jak zwykle... jacyś może wolontariusze... jacyś może wsiowi pomocnicy i to wszystko.
Będzie również... GLINOWO, a jakże. Glina jakoś nie odpuszcza i nie opuszcza... a i finanse dosć okrojone. Więc będzie ponownie... zdrowo... tanio i... naturalnie!
Aż w końcu wszystko wyjdzie mi na dobre!
Czyli wszystko w jednym! Prawdziwy cud!
Gdybym tak jeszcze wiedziala, od czego zaczynać!?
I gdybym tak, jeszcze miala motywację, zapał i etc, które to z roku na rok niestety... topnieją, byłoby doprawdy cudnie.
Ale i tak pewnie będzie... cudnie... jako, że na budowie zawsze cudów moc!!!
Poczynilam więc plany... jako, że plany dobrze mieć, bo one, zawsze w jakiś sposób motywują!
I tu z wielorodności i różnorodności zadań do wykonania, wybrałam z tych naj-niezbędniejszych... te najbardziej nie-zbędne, bez których trudno byłoby się obejśc, a bez których, ja i tak wystarczająco długo się obywłam.
I tym oto sposobem sporzadzilam całkiem przyzwoitą listę, składającą się z czterech punktów-
Oto ona:
1. po pierwsze, pogłębię istniejącą już studnię i doprowadzę wodę, a następnie wykonam łazienkę
2. otynkuję oba pokoje północne, szybko, sprawnie i z ochota, porzucam glinę na ceglane ściany, wszak wprawę w tynkowaniu już mam.
3. następnie wykonam klepisko, tj. glinianą podłogę, co też nie powinno sprawić mi większych problemów
4. i jeśli czasu zostanie... i entuzjazm dopisze ... wyrzeżbię gliniany murek wokół domu!?
Jeśli plan zawiedzie, z różnych przyczyn, zdam się po prostu na... SPONTANICZNOŚĆ... jako, że owa nigdy nie zawodzi!
O, jak dobrze. Jak dobrze mieć plany. A plany wakacyjne szczególnie cieszą!
Tak więc już wkrótce, na letnie miesiące przenoszę się jak co roku, z całą moją menażerią tj. psem, kotami i z ich dziećmi do mojego domku na kółkach, aby w nim wieść moje letnie... koczowniczo... cygańskie życie, ktore z biegiem lat, zdążyłam już polubić, do tego stopnia... że, nawet zdobycze cywilizacji... jak brak prądu i wody nie są mi strasznymi...
I to tyle odnośnie wakacyjnych planów.
A tymczasem u mnie... majowo... wiosennie... upalnie i bardzo... SUCHO!.
Woda w strumyku wyschła i czerpię ją teraz z pobliskiej rzeczki, w której poziom wody też opada w zastraszajacym tempie. I gdy tak dalej będzie, zostanę wkrótce bez wody. Modlę się zatem o deszcz... i CELEBRUJĘ każdą kroplę wody... !
Nigdy nie myślałam, że kiedykolwiek w życiu przyjdzie mi toczyć walkę o wodę!
Coż, podobno wszystkiego należy w życiu dotknąć... aby żyć jego pełnią.
Więc mam to szczęście i... dotykam.
A w moim ogrodzie jest... za to bardzo... kwieciście. I nie... żeby kwiatowo... o, nie... raczej różnorodnie.
I raczej dziko. Ale z pewnością naturalistycznie. Ogród, o ile w ogóle można w tym wypadku... o ogrodzie mówić, koszony jedynie ręcznie, czyli kosą, przypomina... KWIETNĄ ŁAKĘ... choć kwiatów raczej w nim mało... a prym wiodą... te perzaste z rodziny tzw. chwastów pospolitych, do których ja... z czasem nabywam szczególnego sentymentu... pozostawiając je przy życiu...
... i latawce... dmuchawce.... wiatr...
... z czego mam niewątpliwe korzyści...
... parząc aromatyczne pokrzywowe herbatki z... dodatkiem mięty... o pięknej zielonej barwie... komponując pokrzywowe sałatki z dodatkiem np. mlecza...
... a ostatnio pokusiłam się nawet o wiosenną fantazję... czyli zupkę pokrzywową... którą wcinałam na zdrowie!
... a to nie wszystkie zalety takiej łączki... bo ona sama nie dośc, że kwietna i dostarczająca tylu bogactw... to jeszcze na dodatek... MUZYKUJĄCą jest.... !!!
... a jej skrzydlaci mieszkańcy odstawiają codzienne koncerty, w których pierwsze skrzypce grają brzuchate trzmiele... a wtóruje im leśny chórek z pobliskiego lasku...
... a gdy wkrótce dołączą do nich cykady, świerszcze i cała ta reszta letniego towarzystwa... to czekają mnie naprawdę upojne noce... po dniach pełnych... zawirowań...
... i dlatego jestem fanką dzikich ogrodów... takich, tylko trochę muśniętych ręką człowieka... ale za to jakże żywych... barwnych... i nie pozbawiajacych ich prawowitych mieszkańców wiosennej radości...
.... a poza tym... właśnie niedawno przekwitły jabłonie... i tu na północy, cały ten wiosenny spektakl, odbywa sie nieco póżniej... ale za to potem... dłużej trwa...
... a upojna ich woń.. wciąż jeszcze unosi się w powietrzu...
... i to niezwykłe zjawisko... nie sposób było nie utrwalić...
I kolej na moją menażerię, która ma się nadwyraz dobrze i rozrasta sie w tempie iście... piorunującym...
... i tak oto, po dzieciach Loli ...
...uroczych i radosnych...
.... i bardzo zabawowych ...
... swoje rudo - nakrapiane potomstwo powila Polinka...
... a szanowny tatuś... czyli Pan Kot, Kicią zwany ?
No, cóż... tylko kilka przelotnych spojrzeń rzucił swoim dzieciom, obwąchał czy... TO-TO aby jego napewno... co było rzeczą wagi najwyższej i uratowało zapewne niewinne istotki przed... ich nie - tatusiem. A stwierdziwszy, że TOTO bez wątpienia jego... zaakceptował...
A, gdy małe chciały pobawić sie nieco, z nowo co poznanym tatusiem, wycofał się szybko, bardzo, ale to bardzo, jak to na kota przystało, urażony...
... no bo, jakże to tak?
Przecież... to nie uchodzi... takie nagłe i niespodziewane zakłócenie świętego spokoju!?
Który to ON , Pan Kot ceni sobie nadwyraz...
... po czym... ukrył się przed... wesołą dzieciarnią w... małym tekturowym pudełku, w najdalszym kącie domu.
Ot, mężczyzna!
... a może Ktoś ma ochotę na adopcję maleństw? Zapraszam, bo dzieciarnia wyjątkowo udana i piękna...i niezwykła jak to na koty przystało!
No i jeszcze... Profesor Wilczur... czyli Maksiu?
Też ma się dobrze. Lubi łazić za swoją panią krok w krok, jak ten pies... włazić jej na kolana... i patrzeć prosto w oczy ...
.... I to byłoby na tyle najnowszych wieści. I calkiem możliwe, że wkrótce przybędzie jeszcze COŚ... beeeeeczącego.
I tym oto sposobem... menażeria będzie pełna! A jaka wesoła! Już to widzę!
A mnie ... no, cóż... nie pozostaje nic innego, jak tylko odnależć... dawne pokłady motywacji... entuzjazmu... euforii... zapału... i etc... po czym rzucić się w... WIR PRACY!!!!!
Co niniejszym pewnie uczynię!!!
Tak więc, wybaczcie Kochani, jeśli moje wpisy jak i odwiedziny u Was będą dość sporadyczne i dość nieregularne, co będzie jednak oznaczało, iż rzuciłam się właśnie w... ,,ów,, wir... i , że pojawią się tylko wtedy, gdy... WYKONAM jakiś kolejny punkt planu... bądż też... gdy, zdam się na ... SPONTANICZNOŚĆ... co też w końcu wychodzi zwykle na dobre!
Wiele uścisków posyłam i do miłego zobaczenia!
Tak mówi przysłowie arabskie. Wszak przysłowia mądrością narodu są. Jak dobrze. I ku mojemu pokrzepieniu.
Chociaż... gdy spoglądam na mój dom, nie mówiąc już o chylącej się ku upadkowi... ale wciąż jeszcze niezwykle pięknej obórce, mam nieodparte wrażenie, że do jakiejkolwiek stagnacji... u mnie daleko... a nawet mogę pokusić się o stwierdzenie, iż do takowej... nigdy nie dojdzie. Ufff... cóż za ulga!!!
Ale i tak wszelkie słowa... w obecnej sytuacji są krzepiące.
... W obecnej sytuacji... !?
No, cóż nie da się ukryć, iż wielkimi krokami zbliża się... kolejne lato i ... wszystko byłoby wspaniale, gdyby nie fakt, iz wraz z nim, nieubłaganie nadchodzi kolejny sezon budowlany dla wszystkich budowlańców i dla tych remontujących.
Mam przyjemność do tych drugich należeć.
A więc wiadomo, co mnie czeka. Kolejne wakacje z taczką i z łopatą.
I tym samym kolejny sposób na ich spędzenie.
I jak dobrze, że od lat kilku... nie muszę nic wymyślać.
I nic wybierać, że może to... czy tamto i może... tu lub... tam?
U mnie wszystko jest jasne. Po prostu kolejne remontowe wakacje i koniec!
Żadnych zastanawiań. Żadnych alternatyw.
Jakże proste i piękne może być życie!
Tak więc,w tym roku będzie u mnie ponownie jak już wspomniałam ... REMONTOWO!
Z tym, że tym razem nieco też inaczej.
Przede wszystkim będzie bez.. zacnych Panów SPECJALISTÓW... nie, nie... żebym jakieś awersje do owych miała... ale od pewnego czasu... jakoś uczulająco owi panowie na mnie działają... i wobec powyższego wykreślam ich z mojego życia, pozostawiając jedynie miejsce dla tych najbardziej koniecznych i niezbędnych.
A poza tym...to będę ja...w roli głównej... jak zwykle... jacyś może wolontariusze... jacyś może wsiowi pomocnicy i to wszystko.
Będzie również... GLINOWO, a jakże. Glina jakoś nie odpuszcza i nie opuszcza... a i finanse dosć okrojone. Więc będzie ponownie... zdrowo... tanio i... naturalnie!
Aż w końcu wszystko wyjdzie mi na dobre!
Czyli wszystko w jednym! Prawdziwy cud!
Gdybym tak jeszcze wiedziala, od czego zaczynać!?
I gdybym tak, jeszcze miala motywację, zapał i etc, które to z roku na rok niestety... topnieją, byłoby doprawdy cudnie.
Ale i tak pewnie będzie... cudnie... jako, że na budowie zawsze cudów moc!!!
Poczynilam więc plany... jako, że plany dobrze mieć, bo one, zawsze w jakiś sposób motywują!
I tu z wielorodności i różnorodności zadań do wykonania, wybrałam z tych naj-niezbędniejszych... te najbardziej nie-zbędne, bez których trudno byłoby się obejśc, a bez których, ja i tak wystarczająco długo się obywłam.
I tym oto sposobem sporzadzilam całkiem przyzwoitą listę, składającą się z czterech punktów-
Oto ona:
1. po pierwsze, pogłębię istniejącą już studnię i doprowadzę wodę, a następnie wykonam łazienkę
2. otynkuję oba pokoje północne, szybko, sprawnie i z ochota, porzucam glinę na ceglane ściany, wszak wprawę w tynkowaniu już mam.
3. następnie wykonam klepisko, tj. glinianą podłogę, co też nie powinno sprawić mi większych problemów
4. i jeśli czasu zostanie... i entuzjazm dopisze ... wyrzeżbię gliniany murek wokół domu!?
Jeśli plan zawiedzie, z różnych przyczyn, zdam się po prostu na... SPONTANICZNOŚĆ... jako, że owa nigdy nie zawodzi!
O, jak dobrze. Jak dobrze mieć plany. A plany wakacyjne szczególnie cieszą!
Tak więc już wkrótce, na letnie miesiące przenoszę się jak co roku, z całą moją menażerią tj. psem, kotami i z ich dziećmi do mojego domku na kółkach, aby w nim wieść moje letnie... koczowniczo... cygańskie życie, ktore z biegiem lat, zdążyłam już polubić, do tego stopnia... że, nawet zdobycze cywilizacji... jak brak prądu i wody nie są mi strasznymi...
I to tyle odnośnie wakacyjnych planów.
A tymczasem u mnie... majowo... wiosennie... upalnie i bardzo... SUCHO!.
Woda w strumyku wyschła i czerpię ją teraz z pobliskiej rzeczki, w której poziom wody też opada w zastraszajacym tempie. I gdy tak dalej będzie, zostanę wkrótce bez wody. Modlę się zatem o deszcz... i CELEBRUJĘ każdą kroplę wody... !
Nigdy nie myślałam, że kiedykolwiek w życiu przyjdzie mi toczyć walkę o wodę!
Coż, podobno wszystkiego należy w życiu dotknąć... aby żyć jego pełnią.
Więc mam to szczęście i... dotykam.
A w moim ogrodzie jest... za to bardzo... kwieciście. I nie... żeby kwiatowo... o, nie... raczej różnorodnie.
I raczej dziko. Ale z pewnością naturalistycznie. Ogród, o ile w ogóle można w tym wypadku... o ogrodzie mówić, koszony jedynie ręcznie, czyli kosą, przypomina... KWIETNĄ ŁAKĘ... choć kwiatów raczej w nim mało... a prym wiodą... te perzaste z rodziny tzw. chwastów pospolitych, do których ja... z czasem nabywam szczególnego sentymentu... pozostawiając je przy życiu...
... i latawce... dmuchawce.... wiatr...
... z czego mam niewątpliwe korzyści...
... parząc aromatyczne pokrzywowe herbatki z... dodatkiem mięty... o pięknej zielonej barwie... komponując pokrzywowe sałatki z dodatkiem np. mlecza...
... a ostatnio pokusiłam się nawet o wiosenną fantazję... czyli zupkę pokrzywową... którą wcinałam na zdrowie!
... a to nie wszystkie zalety takiej łączki... bo ona sama nie dośc, że kwietna i dostarczająca tylu bogactw... to jeszcze na dodatek... MUZYKUJĄCą jest.... !!!
... a jej skrzydlaci mieszkańcy odstawiają codzienne koncerty, w których pierwsze skrzypce grają brzuchate trzmiele... a wtóruje im leśny chórek z pobliskiego lasku...
... a gdy wkrótce dołączą do nich cykady, świerszcze i cała ta reszta letniego towarzystwa... to czekają mnie naprawdę upojne noce... po dniach pełnych... zawirowań...
... i dlatego jestem fanką dzikich ogrodów... takich, tylko trochę muśniętych ręką człowieka... ale za to jakże żywych... barwnych... i nie pozbawiajacych ich prawowitych mieszkańców wiosennej radości...
.... a poza tym... właśnie niedawno przekwitły jabłonie... i tu na północy, cały ten wiosenny spektakl, odbywa sie nieco póżniej... ale za to potem... dłużej trwa...
... a upojna ich woń.. wciąż jeszcze unosi się w powietrzu...
... i to niezwykłe zjawisko... nie sposób było nie utrwalić...
I kolej na moją menażerię, która ma się nadwyraz dobrze i rozrasta sie w tempie iście... piorunującym...
... i tak oto, po dzieciach Loli ...
...uroczych i radosnych...
.... i bardzo zabawowych ...
... swoje rudo - nakrapiane potomstwo powila Polinka...
... a szanowny tatuś... czyli Pan Kot, Kicią zwany ?
No, cóż... tylko kilka przelotnych spojrzeń rzucił swoim dzieciom, obwąchał czy... TO-TO aby jego napewno... co było rzeczą wagi najwyższej i uratowało zapewne niewinne istotki przed... ich nie - tatusiem. A stwierdziwszy, że TOTO bez wątpienia jego... zaakceptował...
A, gdy małe chciały pobawić sie nieco, z nowo co poznanym tatusiem, wycofał się szybko, bardzo, ale to bardzo, jak to na kota przystało, urażony...
... no bo, jakże to tak?
Przecież... to nie uchodzi... takie nagłe i niespodziewane zakłócenie świętego spokoju!?
Który to ON , Pan Kot ceni sobie nadwyraz...
... po czym... ukrył się przed... wesołą dzieciarnią w... małym tekturowym pudełku, w najdalszym kącie domu.
Ot, mężczyzna!
No i jeszcze... Profesor Wilczur... czyli Maksiu?
Też ma się dobrze. Lubi łazić za swoją panią krok w krok, jak ten pies... włazić jej na kolana... i patrzeć prosto w oczy ...
.... I to byłoby na tyle najnowszych wieści. I calkiem możliwe, że wkrótce przybędzie jeszcze COŚ... beeeeeczącego.
I tym oto sposobem... menażeria będzie pełna! A jaka wesoła! Już to widzę!
A mnie ... no, cóż... nie pozostaje nic innego, jak tylko odnależć... dawne pokłady motywacji... entuzjazmu... euforii... zapału... i etc... po czym rzucić się w... WIR PRACY!!!!!
Co niniejszym pewnie uczynię!!!
Tak więc, wybaczcie Kochani, jeśli moje wpisy jak i odwiedziny u Was będą dość sporadyczne i dość nieregularne, co będzie jednak oznaczało, iż rzuciłam się właśnie w... ,,ów,, wir... i , że pojawią się tylko wtedy, gdy... WYKONAM jakiś kolejny punkt planu... bądż też... gdy, zdam się na ... SPONTANICZNOŚĆ... co też w końcu wychodzi zwykle na dobre!
Wiele uścisków posyłam i do miłego zobaczenia!
Życzę miłego wieczoru, dziękuję za komentarze i do usłyszenia.
