"Podróż na tysiąc mil rozpoczyna się od pierwszego kroku"

23.04.2011


Swieta... Swieta....


... Swieta... ktorym niezmiennie od lat towarzyszy wciaz ta sama nutka smutku... smutku za tymi dawnymi, ktore odeszly... i ta nieodlaczna mysl, ze szczescie, jakze ulotnym jest, i ze tak malo myslimy o tym... co nam dane... o tym co jest... i o calej tej magii codziennosci.

I gdy tak rozne stany ducha mnie nawiedzaly... nagle zadzwonil telefon.
Goscie ze "swiata" sie zapowiedzieli. Po latach.
Tak nieoczekiwanie. I tak po prostu.
I w jednej chwili caly moj smutek zamienil sie w nagla i nieopisana radosc.
I mysl, ze Ktos tyle mil zechce przejechac... zeby choc ta krotka chwile... Pobyc, zmyla moj caly smutek.
Pobyc i poswietowac. I radosc, tak nagla, jak ta wybuchajaca wiosna, z ktorej tez nie potrafilam sie jakos cieszyc, i to ciazace jak kamien widmo remontu... ktore przytlaczalo, nie zostawiajac miejsca na "swietowanie"... i tyle innych jeszcze spraw do dokonania, ktore nagle staly sie tak... bardzo odlegle i tak malo istotne.
I tylko ta jedna chwila stala sie nagle tak naprawde wazna.

Wiec rzucilam sie w wir swiatecznych przygotowan, myslac jak dobrze, ze istnieja telefony i jak dobrze, ze tak spontanicznie mozna kogos... uszczesliwic.
Zaczelam wypieki, ktore tak naprawde nie sa moja mocna strona... ale jak czlowiek jest szczesliwy to i wszystko sie udaje.
I wstawilam bazie do glinianego naczynia i kilka rozkwitlych zonkili. Zwiastuny wiosny.
I... zaczelam wypieki. Najpierw mazurek... potem swiateczna baba.
Jak dobrze, myslalam... jak dobrze... jest moc upiec drozdzowe ciasto... jak dobrze jest moc wlozyc rece do cieplego, delikatnie nabrzmialego ciasta, wciagnac w nozdrza jego cudowny zapach i cieszyc sie ta chwila.
Drozdzowe ciasto, oprocz tego, ze jest moim ulubionym i potrafie nieograniczone ilosci jego pochlaniac... to, ma jeszcze cos mistycznego w sobie... gdy tak rosnie i ozywa i pnie sie do gory. Tak jak ozywajaca przyroda, dajac nadzieje i radosc. I sile na przyjecie Nowego.
Ach, jakze lubie te cale swiateczne zawirowanie, to wpisane w nie zmeczenie... i ta cala magiczna otoczke, wlasciwa jedynie tym niezwyklym dniom.

I zastanawiajace jest to, jak bardzo... jeden zwykly telefon... jeden gest...jeden czlowiek... jedno spotkanie... moze wszystko nagle zmienic. Dodac nadziei i radosci.

Tak wiec bedzie wspolne biesiadowanie i celebrowanie tych chwil. Bedzie radosc i smiech. Beda lzy i wspomnienia. Wspomnienia, ktorych tak nigdy dosyc.

I bedzie radosc z nadchodzacej i budzacej sie do zycia wiosny i radosc z Wielkiej Nocy i z magii tych niezwyklych swiat.

I wszystkim Wam, moi Mili zycze :



Radosnych i cieplych swiat
serdecznych spotkan
wiele radosci z budzacej sie wiosny

kolorowych pisanek
czekoladowego zajaczka
bardzo mokrego dyngusa
i duzo wiosennego slonca!



13 komentarzy:

  1. Ach , jak ja lubię czytać , te Twoje opowieści, Amelio . Tak pięknie piszesz o trudach dnia codziennego , smutkach , radościach , smakach , zapachach.... :)
    Życzę Ci wielu pięknych , ciepłych chwil w gronie bliskich osób i oby wspomnienia zagrały czule na strunach Twojego serduszka , pozostawiając po sobie uśmiech , radość i poczucie szczęścia :) Radosnych Świąt Wielkanocnych :)
    Ściskam Cie mocno

    OdpowiedzUsuń
  2. Bajkowych Świąt Wielkanocnych, pełnych wiary, nadziei i miłości oraz radosnego, wiosennego nastroju, życzą wszyscy mieszkańcy naszego gospodarstwa.

    OdpowiedzUsuń
  3. Amelio - radosnych, pięknych świąt!
    Dobrych, spotkań z ludźmi! Są bezcenne.
    A później życzę Ci ODWAGI I MNÓSTWA SIŁY!

    OdpowiedzUsuń
  4. Romantyczna Duszo, nie wiem co sie stalo, ale nie moge wejsc na Twojego bloga?
    Wszystkiego dobrego. Usciski posylam.

    Riannon, dziekuje za odwiedzinki.
    Moc radosci dla wszystkich mieszkancow Waszego gospodarstwa.

    Magdo, serdeczne dzieki i Tobie rowniez radosnych swiat i tych bezcennych spotkan zycze.

    OdpowiedzUsuń
  5. No to dobrze sie zapowiada.
    NAJ NAJ NAJ na Święta.

    OdpowiedzUsuń
  6. Dla Ciebie rowniez- NAJ NAJ NAJ... na Te swieta.

    OdpowiedzUsuń
  7. I takich radości nie tylko w te Święta życzymy z całego serca!

    OdpowiedzUsuń
  8. Święta zapowiadaja Ci się radośnie :)A wypieki zapewnią pyszne ucztowanie, dołączam garść słonecznej pogody, miłego odpoczynku i nabierania sił do zmagania się z remontem.
    Serdeczności
    Anula z Chaty

    OdpowiedzUsuń
  9. Dobrych i pięknych świąt, Amelio droga, pełnych radosnych rozmów i pysznych wypieków, ciepła w sercu i nadziei na przyszłość.
    Ściskam Cię czule!

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie ma to jak Święta spędzone w miłym towarzystwie, a u Ciebie tak pięknie się wszystko zapowiada.
    Życzę wszystkiego najlepszego.

    OdpowiedzUsuń
  11. też uwielbiam przyjmować gości, nie mogę się już doczekać, jak zacznę ich zapraszać na Wonne Wzgórze, bo jeszcze parę dni do przeprowadzki.Też uwielbiam piec i masz rację - ciasto drożdżowe ma w sobie coś mistycznego.

    OdpowiedzUsuń
  12. Witam Amelio poświątecznie. Widzę, że coś wspólnego na te święta nas spotkało...tyle tylko, że odwrotnie:)))To ja wyjechałam do swojej rodziny, do kuzynki dawno już nie widzianej...a wspomnień miałyśmy całą masę. Święta nader udane, oczekiwała mnie z radością...a wyjazd tylko z zapowiedzi telefonicznej...chwała współczesnej technice!!!! Moje dzieci, też nie były same...bo z nowym członkiem rodziny, ale z przymusu, bez mojego zaangażowania i wyręczania ich... zrobiły wszystko doskonale, jak tradycja nakazuje, same!!!! Amelko pozdrawiam Cię serdecznie i buziaczki zostawiam.

    OdpowiedzUsuń
  13. Droga Amelio ! Swieta juz minely ,goscie pewno tez juz wyjechali....a u Ciebie cisza na blogu :( Ciekawa jestem wiesci z wiejskiego domku...Przyroda juz rozbudzona i co ? Cisza taka tutaj ,az dzwoni !!! pozdrawiam Magdalena:))

    OdpowiedzUsuń