Serce domu.

Właśnie dziś, siedząc przy kaflowej kuchni  i grzejąc się w jej ciepełku... przyszla mi do głowy myśl, że oto mój dom ma  Serce... a jest nim kuchenny piec.

 


Piec, który od dwóch lat nie działał i był jedynie kuchenną ozdobą, tego lata został uruchomiony. A dokonał  tego pewien kominiarz, który pojawił się u mnie niespodziewanie, jakby przewidział, że jest tu coś do zrobienia. I gdy dowiedział się w czym rzecz, długo oglądał piec ze wszystkich stron, jak unikat jaki, dumał, pukał, stukał, zaglądał do środka... i w końcu orzekł, że można zaryzykować i wybić dziurę w kuchennym kominie, który to wówczas ów zdun wymurował i być może tam tkwi przyczyna, ale on niczego nie gwarantuje.  Akurat wtedy była u mnie sąsiadka, syn, córka... i wszyscy jak jeden odradzali.
"I na co taka landara" mówiła sasiadka " tylko koty się na niej wylegują, niech rozbierze lepiej, chleb kupi, tani jest przecie, co bedzie piekła, tera na wsi juz nikt chleba nie piecze, kupić wszystko można, a kafle niech  sprzeda, koty przepędzi i kupi jakie nowe szafki kuchenne, bo na te stare to i patrzec nie idzie!"

Prawda, zgodziłam się... piec wyburzyć, koty przepędzić,  nowe szafki postawić... i zyć zacząć normalnie... czyli jak... nie wiedziałam.
I tylko kafli szkoda... tyle się przecież za nimi  najeżdzilam po różnych wsiach, naszukałam, a potem wiozłam je z tak daleka...Uffff... westchnęłam ciężko, po czym zwrócilam się do zdziwionego chłopa...  "a niech natychmiast i to zaraz...wybija tę dziurę!" i pojechałam do sąsiada po młot pneumatyczny.

A potem, oj działo się! W kuchni i w całym domu zrobiło się siwo, przez otwarte drzwi i okna waliły chmury pyłu, wszyscy pouciekaliśmy na dwór, a ja  myślałam, że być może będę miała ten swój wymarzony piec, ale za to mój dom w gruzach legnie!
Po czym nagle wszystko ucichło. Pomyślałam, że to już koniec, pewnie jaka ściana runęła. I nagle dał się słyszeć triumfalny krzyk chłopa "Jest!!!!"

Rzuciliśmy sie wszyscy do niego, a on stał przed domem, który był cały o dziwo, dzierżąc w rękach dwie cegły! Oto cała przyczyna, powiedział wskazując na cegły. To był  najprawdopodobniej szalunek, który owemu zdunowi wpadł do komina, gdy go murował, nie wyjął ich i one zapchały komin, który nie ciagnął, dym się cofał i kuchnia nie działała.

I tym oto sposobem moja kuchnia została naprawiona, ale nie w całości, o nie, częśc z piecem chlebowym nadal nie działa, należałoby zdaniem owego chłopa rozebrać całą kuchnię, a przynajmniej jej połowę , bo przyczyna leży w żle ułożonych kanałach. Może więc kiedyś to zrobię, kiedykolwiek... przecież mi się nie spieszy... stary dom i tak remontuje się przez całe życie... więc mam czas. Całe pokłady czasu.
Skoro najgorsze mam już za sobą, czasy, gdy na oknach był szron, a ja aby ugnieść ciasto na chleb zamykałam się w łazience, bo w kuchni nie szło nic zrobić. Wtedy nawet mój salon mieścił się w łazience. I nawet wstawiłam tam sobie wygodny fotelik i lampkę, żeby przytulniej było  i czytywałam wieczorami, na kompie nie sposób było nawet posiedzieć Ech, to były czasy!

A teraz  mam  luksus. Mogę sobie w kuchni napalić kiedy tylko zechcę i nie potrzeba do tego nawet jakiegoś specjalnego opału. Można się wygrzać, ugotować, zwykle pyrka u mnie jakaś zupa, podrzemać, poczytać, pogapić się w ogień. Tak spędzam całe dnie, gdy na dworze zimno, a przy ogniu ciepło, przytulnie. Zresztą wszyscy, cała moja siódemka lubi się przy nim wygrzewać.

 

Żyję tak, jak  kiedyś się żyło, z piecem w sercu domu, gdy  ludzie grzali się w jego cieple, snując opowieści w długie zimowe wieczory. Niekiedy nawet spali przy nim, gdy mieli zapiecek.
Tak, jak u mojej babci. Babcia miała kuchnię kaflową z zapieckiem, na którym leżały skóry owcze, a każdy kto chciał mógł się na nim położyć.

O tak, kuchnia z zapieckiem to cudowna rzecz . Ja, gdybym raz jeszcze coś budowała czy  remontowała, to koniecznie postawiłabym na środku izby wielki piec z zapieckiem.
Piec, stół i łóżko. To co najważniejsze.

I teraz, gdy przychodzi sąsiadka, mości się od razu przy piecu. A ja robię gorącą herbatkę z czarnego bzu. A ona wyciąga zmarznięte ręce do ognia i  mówi  " Jak teraz ma ciepło, a tak zimno zawsze miała, że aż przychodzić sie nie chciało, a teraz to inaczej. Jeszcze tylko jak koty wyrzuci na dwór i psów nie bedzie wpuszczać, to już dobrze mieć bedzie."

 


 

A najbardziej na ciepłej kuchni lubi wygrzewać się Perełka, mój najmłodszy kociak

I zawsze miałam takie dziwne odczucie, że czegoś mi brakuje. Chodż, dokładnie nie wiedziałam czego. Teraz już wiem.
Serca Domu nie było.
I pewnie dlatego lodowaty chłód panował wszędzie. Nawet palenie nie skutkowało.
Teraz to Serce Domu go ogrzewa.

I tylko ja...  piekę chleb nadal w piekarniku...