Ogień!?

Po niespodziance z wodą... już czekała mnie kolejna... z ogniem.

Ogień, którego nie ma. Od dwóch dni stoi sobie w mojej kuchni owo cudo w postaci kuchni kaflowej, ale ognia, niestety, ani śladu.

Mój Maestro, zdun nie byle jaki, bo polecony i taki, co to nie jeden piec juz postawiłł, a i z nie jednego chleb jadał, na próżno próbuje go uruchomić.

I ... NIC!!!
 
Ogień po rozpaleniu cofa się i na tym koniec. Maestro nie poddaje się, twierdząc, że ogień musi być... i że to przecież niemożliwe!!!

Ale ognia nie ma!

Maestro dalej próbuje... przywiózł więc najpierw jedną  metrową rurę, którą zamontował na kominie, a następnego dnia jeszcze jedną i zamontował ją na tej pierwszej.

I... Nic!
Ognia jak nie było, tak nie ma.

Maestro podjął więc ostateczną decyzję, twierdząc, iz wina leży jedynie w kominie, który trzeba niechybnie rozebrać i sprawdzić...!

O Matko!!! I jak ja mam to wszystko przeżyć! Na tej budowie grozi mi niechybne załamanie!!!
 
I czy naprawdę muszą mnie spotykać, aż tak zawrotne niespodzianki?!
I czy wszystko musi albo... nie działać...albo być felerne jakieś... albo zatrute na dodatek!?

I w desperacji najwyższej... zaczęłam malować sciany, objechałam już prawie pół domu... ciesząc się, że choć to wychodzi mi dobrze. I myśląc posępnie, że najlepsze jest jednak to, co zrobię sama!

A ogień? No cóż, w najgorszym wypadku, będę miała piec... atrapę... piękny... taki do pooglądania... i do po- podziwiania... jak w  muzeum!

I... choć wciąż mam nadzieję... jak zwykle...  i jak zwykle liczę na cud... że jednak OGIEŃ   będzie!!!