Tak wiec moje ruinowo-remontowe zawirowania nie maja konca, a towarzyszy im nieodlacznie moja wierna PRZYJACIOLKA depresja, niekonczace sie i wciaz przyrastajace problemy, notoryczny brak czasu, nadmierny pospiech i obnizony poziom ogolnej motywacji do czegokolwiek.
Lody i chipsy, zgodnie z pora roku zamienione zostaly na kremowe ciacha spozywane w nadmiernych, niekiedy wrecz w nieprzyzwoicie obrzydliwych ilosciach, ale dajacych jakze rozkoszne ZAPOMNIENIE!
I tylko nieraz, bedac gdzies tam, pomiedzy... B. a K. w jakims pedzacym pociagu czy busie, niosacym mnie do mojego SZCZESCIA... zastanawiam sie momentami nad tym, dokad to ja tak wlasciwie pedze... i po co mi to wszystko i czy to ma w ogole jakis sens?! I wtedy powraca wciaz to samo MARZENIE... marzenie o tym, aby w koncu skonczyc to cale remontowe zawirowanie, zamknac chate na CZTERY SPUSTY i... wyjechac... wyjechac bardzo, ale to bardzo daleko... i zaczac nareszcie NORMALNIE ZYC!
A tu jeszcze tyle do zrobienia! I na dodatek, trzeba sie spieszyc ze wszystkim, i to bardzo, bo zima za pasem. I pogoda coraz bardziej kaprysna. A ja tak bardzo nie cierpie pospiechu!
Moja Ruina, ktora kiedys tak bardzo mnie urzekla, nie ma nade mna litosci i jest wciaz bardzo, ale to bardzo wymagajaca. Uff... jakze ja za to kocham!
Ale bywa rowniez, choc rzadko... wspanialomyslna. Tak jak np. ostatnio, gdy dala mi wolne od jazdy, pozwalajac wytchnac i wpasc choc na mala chwilke do... SIEBIE, aby co nieco napisac, o tym co sie dzieje. A dzieje sie jak zwykle niemalo!
Tak wiec po kolei, a zaczne od dobrych wiadomosci.
I tu godnym podkreslenia i nadwyraz pozytywnym faktem jest to, ze moja malownicza Ruina nabiera jakiegos domowo-normalnego wygladu i przestaje w koncu straszyc.
I tak oto obecnie kladziona jest dachowka, konczona izolacja fundamentow i drenaz wokol budynku. Trwaja prace w srodku tj. nad pokojem goscinnym i kuchnia zostaly wykonane luki, a dawna wedzarnia przeksztalcona zostala na lazienke i pomieszczenie gospodarcze. Na przekor fachowcom, co kosztowalo mnie nie malo zdrowia, zachowany zostal dotychczasowy rozklad pomieszczen, ich wielkosc i co najwazniejsze ich amfilarowy rozklad, ktory tak bardzo lubie.
Czyli jednym slowem - prace posuwaja sie do przodu, co powinno mnie w sumie cieszyc, a co niestety nie cieszy, poniewaz im bardziej prace posuwaja sie do przodu... tym bardziej moje problemy sie zwiekszaja!
Czyli jakas prawidlowosc!? I to prawie tak, jak w bajce... im blizej celu, tym wiecej przeciwnosci!
A jednak to pocieszajace, ze mam przynajmniej jakis punkt odniesienia!
I gdybym przypadkiem o tym zapomniala, prawie natychmast zostaje mi To PRZYPOMNIANE! Jak za nacisnieciem automatycznego pilota... pojawiaja sie z miejsca nowe trudnosci.
Alez to mile, ze los o mnie jednak nie zapomina!
I chyba naprawde musze pokonac te... TYSIAC lub wiecej przeszkod, aby zdobyc upragniona NAGRODE!? Coraz bardziej zaczynam jednak w TO wierzyc, dziwiac sie samej sobie jak moglam w ogole myslec, ze bedzie inaczej!?!
I w ten oto sposob do istniejacych juz tzw. PROBLEMOW PODSTAWOWYCH, ktorymi sa problemy finansowe i tzw. fachowcowe... doszly ostatnio tzw. pogodowe,a raczej niepogodowe, no i te calkiem nowe, ktore zwalily sie na mnie jak grom z jasnego nieba... a zwiazane z moim Aniolem Strozem czyli p. Mirkiem.
I podczas gdy finansowe, pogodowe i fachowcowe jakos udaje sie przezyc... bo juz sie do nich zdazylam przyzwyczaic, to z tymi ostatnimi tak naprawde nie wiadomo, co zrobic.
Otoz p. Mirek, w ktorym pokladalam tyle nadziei, nazywajac go nawet... swoim Aniolem Strozem... niestety nim sie nie stal.
Jak sie bowiem okazalo kilkaktrotnie widziano p. Mirka i jego starszych synow jak wywozili wozkiem wlasnorecznie przez siebie pociete i poukladane w oborce moje drzewo.
Oprocz tego, widziano mojego Aniola Stroza jak ktoregos pieknego poranka wytaczal sie w letargu alkoholowym z przyczepy, a wraz z nim... pozostalych 17-stu chlopa, jego kompanow wraz z trzema najstarszymi, w tym dwoma nieletnimi synami.
Poza tym, ja sama, ktoregos poranka naliczylam walajace sie wokol przyczepy butelki od piwa w liczbie... 23! nie wspominajac o tych po wodce. Jak sie pozniej okazalo moj niedoszly Aniol Stroz swietowal wlasnie... swoje urodziny, jak sam z duma oswiadczyl, dziwiac sie mojemu zdumieniu i uwazajac, iz ja... bardzo, ale to bardzo ze wszystkim przesadzam i powinnam miec znacznie wiecej... WYOBRAZNI!?
To wszystko byloby jeszcze do zaakceptowania, gdyby nie ostatni, a zarazem najpowazniejszy z zarzutow, a mianowicie dewastacja przyczepy campingowej, w ktorej to p. Mirek spelnial, a raczej mial spelniac swoje obowiazki gospodarza posesji, jak sam to zreszta bardzo ladnie okreslil, a z czego sie niestety nie wywiazal.
Krotko mowiac moja sliczna i zadbana przyczepka stala sie melina pijacka i siedliskiem okolicznych meneli, w ktorej to regularnie odbywaly sie suto zakrapiane alkoholowe libacje.
Efektem owych libacji sa trzy pekniete szyby w oknach, odrazajacy brud i odor alkoholowo-tytoniowy, nie mowiac juz o innych szkodach, na ktore przymknelam oko.
P. Mirek, wielce oburzony moimi zarzutami, stwierdzil, iz to wszystko juz bylo i tylko ja, tego wzystkiego nie... pamietam!?
A on spelnial swoje obowiazki stroza nader sumiennie, co moga potwierdzic jego najstarsi synowie, ktorzy to razem z nim pili i dewastowali i wobec tego p. Mirek nie rozumie zupelnie czego ja od niego chce i czego sie w ogole... czepiam!
Bo tak naprawde, to powinnam zajac sie raczej fachowcami, ktorzy odstawiaja niezla fuszerke...!? i on moze mi to pokazac, a jego... GOSPODARZA POSESJI mam zastawic w spokoju i zakupic jego psu Misiowi nowa porcje jedzenia!?
Bo on juz Misia karmil nie bedzie, skoro Misiu pilnuje mojej posesji, a wiec jak sama logika wykazuje jest to... moj obowiazek!
Zachowujac zimna krew, wytaszczylam wiec z auta puszki dla mojego prawdziwego Aniola Stroza, najukochanszego ze wszystkich psow na swiecie i postawilam tryumfalnie przed p. Mirkiem.
Niestety, nie zrobily one na nim wiekszego wrazenia i p. Mirek zazadal... pieniedzy na SWOJEGO psa, ktory nagle stal sie jego, twierdzac, iz on kupi SWOJEMU psu to, co pies lubi, a nie takie tam... swinstwo!
W zwiazku z tym, przeszlam do rzeczy i zazadalam naprawy szkod lub ich odpracowania przy robieniu plotu. I wtedy to p. Mirek bardzo sie zdenerwowal i powiedzial, iz on sie juz wystarczajaco duzo napracowal przy pilnowaniu moich ruin i w zwiazku z tym, nic wiecej robic nie bedzie. Po czym wsiadl na rower i rzucajac glosno przeklenstwami odjechal.
Zostalam sama ze zdewastowana i cuchnaca przyczepa. Gotowalo sie we mnie niezle i ogarnal mnie nagly i niespodziewany zew krwi. Wsciekla pomyslalam, iz p. Mirka powinnam nie tylko wywalic, ale powinnam go najzwyczajniej w swiecie... po prostu, z zimna krwia... zamordowac! Czego moglabym z najwieksza przyjemnoscia dokonac!
Zaczelam snuc wiec plany o tym, jakiez byloby to zbawienne dla wszystkich, ktorych on okradal, dla calej wioski, a zwlaszcza dla jego szesciorga jeszcze nie calkiem zdegradowanych mlodszych dzieci i jakaz bylaby to dla nich ulga, pozbawic ich ojca menela i zlodzieja...
Moje plany, ktore tak dobrze mi sie snulo, przerwal mi... moj niedoszly Aniol Stroz, ktory to wlasnie powrocil i to w stanie upojenia alkoholowego, ale za to w bardzo dobrym humorze, a po niedawnej agresji nie bylo ani sladu. I powiedzial, iz on moze mi dalej pilnowac tego mojego calego KRAMU, a ja dam mu tylko na flaszke... gdy przyjade od czasu do czasu... bo to wszystko... i tu p. Mirek zatoczyl reka krag wokol siebie... za ktorym powiodlam wzrokiem, to wszystko to jest... MIRKOWO!
I w tej samej chwili, nie wiedzac czemu, przyszedl mi na mysl pies sasiadki, piekny, ogromny wilczur,ktorego czesto widzialam na spacerze, a ktory to niedawno zostal otruty, a sprawca byl podobno... moj Aniol Stroz!
Ponure mysli mnie naszly i pomyslalam, ze moje mordercze plany wcale nie sa takie calkiem glupie... i kto wie...!?
Matko swieta! Toz to wszystko zaczyna juz zakrawac na jakis kryminal. I czy ja aby napewno mam zamiar w tym wszystkim uczestniczyc!?
No coz, chyba nie mam wyboru, bo ja juz przeciez i tak, chcac czy nie chcac, w tym wszystkim... tkwie!
Dach przygotowany do polozenia dachowki.
Moj prawdziwy Aniol Stroz - Misiu
Wejscie do pokoju
Wejscie do kuchni a z niej do pokoju
Izolacja fundamentu
z całego serca życzę znalezienia prawdziwego Anioła Stróża:)
OdpowiedzUsuńTo rzeczywiście zakrawa na kryminał ;) A Pan Anioł Stróż, cóż z opisu typowy przedstawiciel upadłego PGRu - dużo wymaga mało robi i wszyscy źli bo się czepiają niewinnego...
OdpowiedzUsuńAle rewelacja ta Twoja Ruinka ;) Wcale już do ruinki nie podobna. Będzie piękna ja już ją wykończysz :)
I widzę, że izolacja położona. Ja dopiero na wiosnę kładę. Jeżeli masz jakieś porady w tej kwestii napisz proszę.
Trzymam kciuki, życząc cierpliwości i łączę się w bólu remontowym.
Witam Amelio po długiej nieobecności i powiem Ci, że trochę się o Ciebie martwiłam. Wiedziałam, że zapracowana jesteś niemożebnie ale przynajmniej raz na tydzień coś do nas "skrobniesz", że choć tyle sił będziesz miała. Teraz już rozumiem, bo przeboje z Aniołem Stróżem miałaś naprawdę niesamowite. Nie dziwię się, takie układy "alkoholowe" w małych społecznościach, to normalka. Byłam jednak pewna, że przynajmniej dopilnuje mienia i nie będzie rozkradał....no cóż, to właśnie takie po PGR-owskie typy, przyzwyczajone żyć z cudzego.Amelio, jednak całość prac posuwa się w tempie ekspresowym, no może jeszcze nie "odrzutowym", ale jest na dobrej drodze.Już widzę oczami duszy tę piękną chatę, przestrzeń spora i ślicznie wnętrze projektujesz, brawo. Kochanie wytrzymasz i na wiosnę "urosną Ci skrzydła"...taka energia od Ciebie bije, że tylko pozazdrościć. Trzymaj się cieplutko, pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńO tak OLQA, ja tez bym go pragnela znalezc... tylko problem gdzie szukac?!
OdpowiedzUsuńAradhel, dzieki za pochwale ruinki! Staramy sie obie jak mozemy!
Co do fundamentow, to robilam tylko izolacje pionowa, bo dom na kamieniach i balismy sie je ruszyc. Majster zapewnial, ze to wystarczy, bo on tez tak ma, co sama widzialam i faktycznie ani sladu grzyba w jego rownie starej chalupce.
Jesli bedziesz miala jakies pytania, pisz prosze, mozesz na priv.
Oj,Graszo moja droga, oby faktycznie na wiosne "urosly mi skrzydla", bo jak na razie to sa one wyraznie OPADNIETE!
A co do tej "bijacej ode mnie energii"... to owszem byla takowa na poczatku, ale teraz to juz tylko... marne resztki zostaly.
Ale i tak to bardzo pocieszajace, co piszesz i od razu przychodzi chec do walki.
Pozdrawiam Was bardzo serdecznie.
O rany, smutne wieści z tym Mirasem.
OdpowiedzUsuńKurcze, że ludzie nie potrafią docenić pracy. A tych wszystkich "darmozjadów" to bym sama pozabijała. Chyba by mi nawet ręka nie drgnęła, a i wszystkich "fachowców" co to na uwagi - odpowiadają ... szefowa to się wyrówna, przyjdzie tynk i nie będzie widać ... to na Księżyc bez żarcia i picia.
Na samą mysl o nich to mi ciśnienie skacze.
Ale za to domek piękny, te wejścia, wysokie sufity, duże okna, no cudo.
On Ci wszystko wynagrodzi.
Życzę mnóstwo siły, opieki nadprzyrodzonej:)
Pozdrawiam